-
Bist100 9.602,16 TL
-
Dolar 36,41 TL
-
Euro 38,11 TL
-
G.Altın 3.440,78 TL
-
Ç.Altın 5.655,99 TL
Çin’in dünya genelindeki atıkları kabul etmeyi durdurmasının ardından Türkiye, Avrupa’nın geri dönüşüm merkezi haline geldi. Ancak çoğu plastik geri dönüştürülemiyor ve geride kalanlar ise toksik atık yığınlarına dönüşüyor.
Dünyanın en prestijli gazetelerinden The Guardian, Türkiye’nin giderek derinleşen plastik atık krizini mercek altına aldı. Haberde, Türkiye'nin "sıfır atık" hedefiyle çıktığı yolda nasıl Avrupa'nın çöplüğü haline geldiği anlatılıyor. Özellikle Adana çevresinde yaşanan atık skandalları ve bunun çevreye etkileri, detaylı örneklerle okuyucuya aktarılıyor.
Haberin merkezinde Adana’da yaşayan çiftçi İzzettin Akman’ın hikayesi yer alıyor. 2016 yılında, Akman’ın narenciye bahçesinin yanına gizlice dökülen ve ardından ateşe verilen bir çöp yığını, çiftçinin geçim kaynağı olan portakal ve limon ağaçlarına büyük zarar verdi. Çöpler yanarken çıkan yoğun siyah dumanlar, çevreye toksik maddeler yaydı ve bahçedeki ağaçların yaprakları sararmaya, meyveler ise dökülmeye başladı. Akman, yanan çöpleri incelediğinde üzerinde euro ve pound fiyat etiketleri bulunan yabancı ambalaj atıklarıyla karşılaştı. Bu durum, Avrupa’dan gelen plastik atıkların Türkiye’nin tarım alanlarına kadar ulaştığının somut bir göstergesi oldu.
The Guardian, Türkiye’nin 2017’de başlattığı "Sıfır Atık Projesi"ne de dikkat çekiyor. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın eşi Emine Erdoğan tarafından tanıtılan bu proje, Türkiye'yi çevre dostu bir ülke haline getirmeyi amaçlıyordu. Ancak Çin’in 2017’de plastik atık ithalatını yasaklamasının ardından Avrupa ülkeleri atıklarını gönderecek yeni bir adres aramaya başladı ve Türkiye bu ihtiyaca cevap veren başlıca ülkelerden biri oldu.
Türkiye, 2017’den itibaren Avrupa'nın plastik atıklarının büyük kısmını almaya başladı. Sadece İngiltere’den Türkiye’ye gönderilen plastik atık miktarı 2020 yılında 210 bin tonu geçti. Bu atıkların büyük bir kısmının geri dönüştürülemediği ve yasa dışı yöntemlerle doğaya bırakıldığı ortaya çıktı.
Haberde, plastik geri dönüşümünün aslında büyük ölçüde bir illüzyon olduğuna vurgu yapılıyor. Plastik türlerinin karmaşıklığı nedeniyle geri dönüşüm süreçlerinin çoğu zaman verimsiz olduğu belirtiliyor. Ayrıca, plastiklerin geri dönüştürülmesi sırasında toksik kimyasalların açığa çıkması ve çevreye yayılması gibi ciddi sorunlar yaşanıyor.
The Guardian’a göre, plastik atıkların büyük bir kısmı geri dönüştürülmek yerine yakılıyor ya da doğaya bırakılıyor. Türkiye'de ise bu atıkların önemli bir kısmı tarım arazilerine, nehir kenarlarına ya da ormanlık alanlara gizlice dökülüyor ve zamanla çevreye büyük zararlar veriyor.
The Guardian’ın haberinde en dikkat çeken kısımlardan biri ise Adana’nın Avrupa’nın plastik atık merkezi haline gelmesi. GPS cihazları yerleştirilen plastik atıkların İngiltere’den Adana’ya nasıl ulaştığına dair örnekler sunuluyor. Londra’daki bir geri dönüşüm kutusuna atılan plastik atık, İngiltere’den Hollanda’ya, oradan Polonya’ya ve nihayetinde Adana’ya kadar taşınmış. Son durağı ise genellikle bir tarla kenarı ya da boş bir arazi oluyor.
Haberde Türkiye’nin plastik atık krizini çözmek bir yana, petrokimya üretimini artırma planlarına da yer veriliyor. 2021 yılında Adana’da temeli atılan Ceyhan Petrokimya Sanayi Bölgesi’nin, yılda yaklaşık 3 milyar pound plastik üretmesi hedefleniyor. Bu proje, çevre dostu bir gelecek hedefiyle çelişiyor ve Türkiye’nin plastik üretiminde daha da büyüyeceğini gösteriyor.
The Guardian, Türkiye’nin sıfır atık hedefiyle çıktığı yolda Avrupa’nın çöplüğü haline gelmesinin ülkenin tarımını, çevresini ve insan sağlığını tehdit ettiğini vurguluyor. Özellikle Adana gibi tarıma dayalı ekonomiye sahip bölgelerde, plastik atıkların çevreye yayılmasıyla toprakların ve su kaynaklarının kirletildiği belirtiliyor.
Haberde yer alan çarpıcı tespitlerden biri ise şu: Türkiye’nin hem Avrupa’nın plastik çöplerini kabul etmesi hem de kendi petrokimya üretimini artırması, çevreye verilen zararı katlayarak büyütüyor. Bu durum, hem Türkiye’nin sıfır atık hedefini anlamsız hale getiriyor hem de küresel çevre krizinin derinleşmesine yol açıyor.
