Filmin adı bu olmalı bence dediğim...
Seyr-ül Keban'a akşam çöküyor. Karanlık... Aydınlığı yavaş yavaş kovarken yıldızların karanlıkla mücadelesi başlıyordu.
Bardakta kalan çayımızı yudumlayıp Ahmet Bey ile vedalaşarak arabaya doğru hareketlenirken, son defa Keban Barajı'na doğru baktım.
Yıldızlar suda oynaşmaya başlamış gökteki arkadaşlarına göz kırpıyorlardı.
İhsan Bey "ağabeyim baraj neleri değiştirdi?" diye sordu. Cevabım "Kenti köylüleştirdi, köy kültürü kente hakim oldu ve kentli kenti terk edip daha büyük şehirlere göç ettiler" oldu. Ayrıca, "Kadim kültürler kurtarılamadan, bereketli topraklarla birlikte yok oldular" diye devam ettim. Ve ekledim " Tarım çeşitliliği değişti... Mesela, pamuk yok oldu!" dedim.
Hidroelektrik enerjisi yenilenebilir enerji kaynağı olduğundan, atmosfere sera gazları yaymadığı gibi sürekli kendisini yenileyebilir özellikte olmasına rağmen; barajların doğaya ve canlılara doğrudan veya dolaylı olarak zararları da mevcuttur "diye devam ettim. Bu zararların başında; akarsuların getirdiği alüvyonları tutması, deniz canlılarında ve tarımda verimliliğin düşmesinde olan rolüdür. Diğer önemli bir durum ise bölgedeki canlıların ve bitkilerin ciddi oranda zarar görmesidir. Ayrıca devasa olarak nitelendirilecek barajların; mikro klima düzeyde de olsa bulunduğu bölgedeki iklimi değiştirebilme etkisi vardır." diye söyledim.
“Evet abi, başka şekilde elektrik elde edilebilirken bu tarz neden seçildi?”, “Endişeliyim” diyerek. Elazığ'daki mahallesini en güzel şekilde anlattığı "Akasya Çiçeği" kitabındaki sokağının, çiçek kokuları gibi bir mecrada devam eden sohbetimiz Gazi Caddesi ATATÜRK heykeli önünde nihayetlendi...
Betonlaşmış zeminde geçmişe yolculuğum başladı; başımı sola çevirdiğimde eski stad (valiliğe kadar) geçmişe dair hiçbir izin kalmadığını görmek hüzünlendirdi beni. Oysa yolun solunda Kız Öğretmen Okulu, Fırat İlkokulu, Kapalı Spor Salonu (Taş Yapı) eski saat ve nihayetinde Karayolları... yolun sağ tarafında ise ATATÜRK heykeli, arkasında Cemiloğlu Parkı, kitaplara konu olmuş “Bir Çatının İz Düşümü” Fabrikatoryan ailesine ait "Beş Kardeşler" olarak bilinen sıralı beş konak. Bu evlerden bir tanesi karakol binası diğeri Çocuk Esirgeme Kurumu olarak kullanılan... devamında İller Bankası binası, amigo Cello'nun kardeşi Kado'nun (Kadir'in) dükkanı. Omo Aydın'ların, bitişiğinde Nevzat ve yanında deli Doğan'ın dükkanı. Dükkanın önünden geçmek Doğan’ın o günkü halet-i ruhiyatına bağlı... Genelde onun dükkan içerisinde olduğu zamanlar seçilirdi, o yolu kullanmak için...
Ve Stad apartmanın köşesi çoğu sohbetlerimizin odak noktası. Gülyaşar, Fiko, Gıyas, ben. Sokak arasında çocuklar çift kale maç yaparken bizler...
Gazilerin ev ve onların bahçe içerisindeki; bayram baklavası dolanger börek ve kadayıf tepsilerini götürdüğümüz açık ekmek fırını. Taşel Apartmanı, Taş Bina (Özdoğanlar'a ait ev) Veli Çavuş’un Mehmet-Ahmet Mutlu) altı ayakkabı tamir atölyesi ve üstü kendi konutları ve Mamoş abinin (Aloş abinin babası) bakkal dükkanı. Geniş alanda kerestelerin sıralandığı marangozhane (Vazo Mustafalara ait)
Göktürklere ait Apt ve yanında İnallı Apt. Uzayıp giden...
O yolu 45 dakikada zor tamamladığımız oysa şimdi 5 dakikada katettiğimiz...
Sanırım selamlaşıp sohbet edeceğimiz arkadaşlarımız çok eksilmişler ya ili terk ettiler ya da bu yalan dünyayı...
(Devam Edecek…)
